Wauw! Dat wil ik ook…

In februari 2018 ging ik met een vriend wandelen in de Eiffel. Ondanks mijn best wel aardige conditie – vond ik zelf – sprintte hij bij mij vandaan.

“Wat doe je nu?” vroeg ik. Hij moest even zijn energie kwijt, want hij had al een week niet gesport. So far so good, we liepen een kilometertje of 10 door de sneeuw, van bergtop naar bergtop. Al babbelend over ‘squad’ en ‘lunches’. En ik eerst nog denken dat het over een ‘rot middagmaal’ ging. Maar het waren ‘squat’ en ‘lunge’. Nooit van gehoord. Maar zo’n conditie, dat leek mij wel wat.

Vooral omdat ik al jaren kamp met een gebrekkige energiehuishouding.

Waar moest ik wezen?

Bij thuiskomst wilde ik gelijk aan de slag. Maar waar? Ik ken mijzelf, het moet makkelijk. Ver weg, of gedoe, dat gaat hem allemaal niet worden. Dus dichtbij, en low profile. Na enig google-werk kwam ik terecht bij Jan Koster om de hoek. En wat nou zo leuk was, ik kon al dezelfde dag terecht voor een intake.

Al het begin is moeilijk.

Verreweg het moeilijkste in het begin was de confrontatie met mijzelf. Nee, ik ga never nooit op die weegschaal.

En “ik ben heel blij met mijn buik, en ik wil geen buikspieroefeningen”, echt waar. Nu is mijn buik inderdaad een ultieme trommel, want met 95 kilo op 1.66 meter had ik een comfortabel oppervlakte om op te trommelen.

Het fijne aan Jan Koster Sportschool is dat het niet uitmaakt hoeveel boeken je per week leest, en hoeveel tattoos je hebt, en hoe groen met paars je haren zijn. En dat komt doordat de hele buurt hier komt.

Zo heb ik op de loopband gestaan met links van mij een vrouw met hoofddoek, en rechts een hele stoere body-builder. Of een andere keer met links twee jonge jongens en rechts een bejaarde vrouw. Er komen hier dikke mensen, dunne mensen, hele gewone mensen, hele bijzondere mensen. En dat voelt zo vrij!

Samen

Dat je weet dat je samen naar een zelfde doel toe werkt: een gezonde geest in een gezond lichaam. Sport verbroedert, zeggen ze, en zo voelt het ook. Samen is leuk.

Bovendien had ik bedacht dat het ‘samen’ beter vol te houden is. Maar ja, waar vind je een trainingsmaatje? Nou ja, overal eigenlijk.

Zo heb ik onze dochters mee getorst naar de XCO. De sportschool is een goede omgeving voor pubers in de vakantietijd. En zo heb ik vrienden meegenomen, voor een proefles. En uiteindelijk heb ik mijn partner zover gekregen om elke week met mij een uurtje te trainen.

PT (personal trainer)

Het hoogtepunt van onze week is tegenwoordig ons uurtje samen sporten, onder de bezielende leiding van Pauline.

Dan oefenen wij niet alleen kracht, maar ook snelheid en souplesse. En soms balans. Want wanneer je samen sport, komt zelfs je relatie in balans.

In ieder geval is dit iets dat ik elk koppel van middelbare leeftijd (zijn we echt al zo oud?) van harte kan aanbevelen. Het is lol, het is je grenzen verleggen, het is jezelf en elkaar uitdagen, en al doende verhoog je ook nog eens de kwaliteit van je leven.

4 pillars of health

In mijn zoektocht naar meer energie heb ik het afgelopen jaar (sinds november 2017) een paar stappen gezet. Krachttraining is daar één van. Maar er is meer…

Sinds november 2017 loop ik naar mijn werk. Ik probeer elke dag kort te mediteren (sinds juli 2018). Ik zorg dat ik voldoende slaap (sinds november 2017). En ik eet 400 gram groente per dag (sinds maart 2018), en zoveel mogelijk onbewerkte producten.

Het gaat met kleine stapjes. Hoewel het helemaal mijn doel niet was, weeg ik tegenwoordig nog slechts een luttele 85 kilo, en is er een stuk minder buik om op te trommelen. In vergelijking met een jaar geleden is mijn energieniveau verbeterd. Daar was het mij in beginsel allemaal om te doen.

Dus kom maar op met die paar heuveltjes in de Eiffel.